۱- هنوز باید آموزش ببینم؛ غرق شدن در دوره‌های آموزشی بدون اینکه زمانی برای اقدام به سوی هدف باقی بمونه!۲- هنوز بهترین زمان نرسیده؛ ماه بعد عروسی خواهرم هست و چون زمانش نرسیده نمی‌تونم راجبش برنامه ریزی کنم۳- اینجا ایرانه و شرایط دائما تغییر می‌کنه؛ آدم اینجا نمیدونه باید چه هدفی رو دنبال کنه! اگه فردا شرایط عوض شد چی؟!۴- باید بیشتر در موردش فکر کنم؛ درگیر شدن با فکرهای بی‌پایان راجب کار که گاهی چند برابر خود اقدام از ما زمان می‌گیره!۵- هر وقت که شد انجامش میدم؛ گنگ گذاشتن زمان انجام کارها برای جلوگیری از استرس هاش!

۱. میفهمید بیشتر بدرفتاری آدم های اطرافتون ریشه در اضطراب و ترسشون داره:‌ دنیا دیگه براتون پر از هیولا نیست. ۲. یاد میگیرید آدما بطور خودکار از محتویات مغز شما اطلاع ندارند:‌ پس حرف میزنید و دیگران رو سرزنش نمیکنید که نمیفهمنتون. ۳. یاد میگیرید که شما هم اشتباه میکنید:‌ پس معذرت خواهی میکنید. ۴. اعتماد بنفس رو یاد میگیرید: نه که فوق العاده اید! نه. در واقع میفهمید هممون با آزمون و خطا زندگی میکنیم. عیبی هم نداره. ۵. والدینتون رو میبخشید: اونا هم درگیر ترس و اضطراب های خودشونن. ۶. میفهمید یه مسئله مهم رو پیش نکشید مگر خودتون و طرف مقابل استراحت کرده باشید. مست نباشید. غذا خورده باشید و استرس یا عجله نداشته باشید. ۷. قهر نمیکنید:‌ یادتون نمیره که یه روز میمیرید. حرف میزنید و میبخشید. ۸. دست از کمالگرایی برمیدارید:‌ هیچ چیزی بی نقص نیست. از به اندازه کافی خوب بودن قدردانی میکنید. ۹. یاد میگیرید بدبین بودن درباره نتایج امور یه فضیلته. ۱۰.میفهمید نقاط ضعف آدما با نقاط قوتشون گره خورده:‌ مثلا دیگه از کسی که شلخته ست ناراحت نمیشید چون میدونین به جاش شاید خلاقه. ۱۱. به آسونی عاشق نمیشید: همه هر چقدم از دور برازنده و دلپذیر باشند از نزدیک مشکلات خودشون رو دارن. پس وفادار میمونید. ۱۲. میفهمید زندگی با شما آسون نیست. ۱۳. یادمیگیرید خودتون رو بخاطر خطاها و حماقت هاتون ببخشید:‌ بیشتر با خودتون رفاقت میکنید. همه ما به نوعی احمقیم. ۱۴. یادمیگیرید با کله شقی های بچگانتون که هرگز هم از بین نمیرن به صلح برسید: تلاش […]

این یکی از آن سوال هایی است که هنوز خیلی چیز زیادی درباره آن نمیدانیم چرا که نیاز به این دارد که ببینیم تحقیقات در این زمینه تا کجا پیش خواهند رفت و سیر تحقیقات چه هدفی را برای خودش تعیین کرده است. چیزی که فعلا میدانیم این است که اگز مسیر کلی این حوزه را ببینیم و چیزی برای پایان آن متصور شویم باید تا حدی به این سوال جواب مثبت دهیم ینی وقتی شما به سیر پژوهش در این زمینه نگاه میکنید چشم اندازی برای رسیدن به تشخیص های خودکار پیدا خواهید کرد نمونه اش طرح تحقیقاتی است که دکتر رضا رستمی در ایران با کمک بنیاد ملی نخبگان در حال انجام است. اما مسئله اساسی این است که ما میتوانیم بگوییم ماشین ها تا حدی تشخیص روانپزشکی را انجام دهند اما سوال مهم تر این است که آیا درمان هم میتوانند بکنند؟ شاید سوال اصلی درمان است نه تشخیص. اگر درمان را مد نظر قرار دهیم میتوانیم بگوییم که نه!، راه درازی در این زمینه در پیش داریم تا یک ربات روانشناس شود. این خیلی مهم است که هوش مصنوعی را در ذهنمان از ماشین ها جدا ببینیم. هوش مصنوعی چیزی فراتر از صرفا ماشین ها یا ربات ها هستند. ماشین ها و رباط ها البته که همیشه همگام این حوزه بوده اند اما صرفا همه کلید واژه هوش مصنوعی را در بر نمی گیرند و همه آن را تعریف نمی کنند. هوش مصنوعی تقریبا مثل مغز ربات ها هستند که خیلی اوقات به وسیله ماشین ها کارشان را […]

احساس حقارت آلفرد آدلر معتقد بود، همه افراد در تجربه‌های نخستین‌شان در جریان مقایسه خود با جهان اطراف، دچار احساس ضعف و ناتوانی می‌شوند. کودک عملا می‌بیند که در اطراف او، افرادی مستقل و نیرومند زندگی می‌کنند که قادرند به میل و اراده خود، به هر کاری اقدام کنند. در حالی که او در کلیه امور زندگی، حتی رفع نیازهای ابتدایی خویش، نیازمند دیگران است. بنابراین احساس حقارت در وی ایجاد می‌شود. فرد برای غلبه بر این حس ناخوشایند و جبران حقارت‌های خویش(خواه واقعی باشند یا خیالی) تلاش می‌کند به برتری دست یابد به عقیده آدلر، احساس‌های حقارت، گریزناپذیرند و مهم‌تر اینکه، ضروری هستند. زیرا به وجود آورنده انگیزه اساسی برای تلاش، رشد، پیشرفت و موفقیت‌اند. در واقع احساس حقارت اگر از حد تجاوز نکند، سبب پیشرفت و ترقی آدمی است عقده حقارت هنگامی که فرد نتواند بر احساس حقارت خود غلبه کند، این حس تقویت و تشدید گشته و منجر به شکل‌گیری عقده حقارت می‌شود. آدلر این وضعیت را به شکل “ناتوانی در حل مشکلات زندگی” تعریف می‌کند. وی معتقد است که عقده حقارت به سه شیوه می‌تواند در کودکی شکل گیرد: حقارت جسمانی: کودکی که ضعف یا نقص جسمانی دارد، ممکن است که ناتوانی‌اش را در مدار توجه قرار دهد و برای کسب توانایی برتر تلاش کند. اگر این تلاش‌های جبرانی موفقیت‌آمیز نباشند، عقده حقارت در فرد شکل می‌گیرد. لوس کردن: کودکان نازپرورده به این علت که چیرگی بر مشکلات و سازگاری با دیگران را نیاموخته‌اند، هنگامی که در زندگی با مانعی برخوردند، به این نتیجه می‌رسند که […]

گهگاه در شيوه زندگيتان تغييراتي ايجاد كنيد. ياد بگيريد كه بتوانيد در مقابل خواسته هاي زياده از حد ديگران به شيوهاي مودبانه نه بگوييد. فعاليت ورزشي مستمر پياده روي( باعث بهبود رفتار و افزايش انرژي شما در طول روز خواهد بود. مسئوليت امور منزل و فرزندان را با ديگران يا همسرتان تقسيم كنيد. سعي كنيد زماني را براي خود اختصاص دهيد تا به فعاليت مورد عالقه تان بپردازيد. والدين باید بدانند زمانی كه يك مشكل بوجود می آید همديگر را حمايت كنيد.  زمانی ارتباط شادتر و لذت بخش تر میشود که با اقوام و دوستان ارتباط داشته باشید. اگر احساس كرديد كه شما و همسرتان اغلب تحت استرس هستيد و يا در كنار آمدن با مشکلات توانايي كافي نداريد،  حتما با يك فرد متخصص مشورت كنيد. توجه داشته باشيد: اگر والدين آرام باشند و راهكارهاي تربيتي سازنده را با پشتكار پيش بگيرند فرزندان رشد سالمي خواهند داشت و مي توانند رفتارهاي مناسب را فرا بگيرند. تحقير، تهديد و تنبيه کودکان، ترس و اضطراب آنان را افزايش مي دهد.